-Dobrze, że mam chociaż ciebie-powiedziałam. Chłopak pocałował mnie w głowę.
-Też cię bardzo kocham-zaśmiał się.-A teraz...Pomożesz mi w zadaniu z eliksirów?
-Ja?
-Przecież jesteś królową eliksirów. Muszę napisać esej.
-Daj mi to-odpowiedziałam biorąc z rąk chłopaka pergamin.-Daj pióro.
-Po co ci...?-zapytał lecz podał mi pióro. W jakieś 15 minut skończyłam pisać.
-No gotowe!
-Ale ty nie musiałaś tego pisać...-powiedział przyglądając się esejowi.-Ale to jest świetne!
-Ma się ten dar, nie?-zachichotałam przytulając się do chłopaka.
<Gabriel?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz