"Co ja o tym sądze?" Zapytałam samą siebie. Ponownie wróciłam wzrokiem do wody, która znajdowała się w jakimś złoconym naczyniu. Następnie mój wzrok skierował się w stronę tych wszystkich uczniów. "Co ja o tym sądze?" Powtórzyłam pytanie. Popatrzyłam na chłopaka, a potem znów na wodą, na swoje odbicie, które właśnie trzymałam w dłoni.
- To wszystko jest dziwne - taka była moja odpowiedzieć. "To wszystko jest za bardzo dziwne", powtórzyłam w myślach. Ponownie wzięłam kęs chleba, a chłopak wrócił do swojego jedzenia. Gdy przełknęłam suchy chleb, otworzyłam usta. - Nie wierze, że jeden uśmiech wystarczy do ufności. Co mi da, ze ludzie będą mi ufać, skoro ja im nie mogę ufać? - chłopak jakby się nad czymś zastanawiał. Napiłam się wody. Wzrokiem powędrowałam na jakiś punkt w stole przed sobą. "Jakoś nie myślę, tego spróbować" pomyślałam.
<Alex?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz